Αν δεν έχεις μαζέψει ελιές, δεν ξέρεις τι θα πει δουλειά, λένε όσοι ζουν από τη συλλογή και την επεξεργασία αυτού του πολύτιμου καρπού που παίζει πρωταρχικό ρόλο στην ελληνική οικονομία και διατροφή, ενώ είναι συνυφασμένος με την ιστορία του τόπου μας.
Στην Κυνουρία η ελιά ευδοκιμεί και οι ντόπιοι ασχολούνται με την καλλιέργειά της εδώ και αιώνες. Εμείς συναντήσαμε τον κ. Ευάγγελο Πετρόπουλο, ο οποίος έχει δημιουργήσει στο Κορακοβούνι το Μουσείο της Ελιάς, στον χώρο ενός παλιού ελαιοτριβείου που έχει μια μακρά και ξεχωριστή ιστορία.
Ο κ. Πετρόπουλος μάς ξενάγησε στο φροντισμένο μουσείο και μας εξήγησε όλη τη διαδικασία της παραγωγής ελαιολάδου.
Το ελαιοτριβείο αυτό, όπως μας είπε, λειτούργησε από το 1884 έως και το 1920. Εκείνη τη χρονιά ξεκίνησε μια κοινοπραξία και το ελαιοτριβείο υποστηρίχθηκε μηχανικά, με τη μηχανή Deutsch, 25 hp, με μονό παράλληλο πιστόνι.
Πριν από το 1920, δεν υπήρχε κανενός είδους μηχανή ή μηχανική υποστήριξη στην παραγωγή ελαιολάδου, παρά μόνο ένα άλογο και οι εργάτες.
Η ελιά: Ένας αρχαίος καρπός
Η ελιά ήταν το σύμβολο της Ελλάδας στην αρχαιότητα και το ελαιόλαδο χρησιμοποιούνταν όχι μόνο για τις θρεπτικές του αξίες αλλά και για φαρμακευτικούς σκοπούς. Μεταξύ του 7ου και του 3ου αιώνα π.Χ. αρχαίοι φιλόσοφοι, φυσικοί και ιστορικοί κατέγραψαν τις βοτανικές του ιδιότητες. Η συμβολική σημασία της ελιάς όπως και η κοινωνική και οικονομική αξία του ελαιόλαδου διείσδυσε σε όλους τους τομείς της ζωής κατά την αρχαιότητα. Το κλαδί της ελιάς ήταν το βραβείο στους Ολυμπιακούς αγώνες, από το 776 π.Χ. και συμβόλιζε την ειρήνη και την υποχρεωτική ανακωχή στην αρχαιότητα, σε όλο τον κόσμο, κατά τη διάρκεια των Αγώνων. Η τιμή για τους νικητές στους Παναθηναϊκούς Αγώνες, που λάμβαναν χώρα κάθε τέσσερα χρόνια στην Αθήνα για να τιμήσουν την Θεά Αθηνά, την Προστάτιδα της πόλης, ήταν αμφορείς γεμάτοι με ελαιόλαδο…
Η παραγωγή ελαιόλαδου στις Ελληνικές περιοχές κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής εποχής συνεχίστηκε και η Αυτοκρατορία έκανε την μεγαλύτερη εξαγωγή λαδιού στον κόσμο. Ένα μεγάλο μέρος από την συνολική παραγωγή εκείνη την εποχή προερχόταν από ελαιώνες που υπήρχαν στα Χριστιανικά μοναστήρια. Η παραγωγή του ελαιόλαδου στην Ελλάδα δεν επηρεάστηκε από την πτώση της Κωνσταντινούπολης στα Οθωμανικά στρατεύματα και το τέλος της Βυζαντινής εποχής. Το δένδρο και το λάδι, εκείνη την εποχή, είχε καταλάβει ένα σημαντικό μέρος στην τελετουργία της Ορθόδοξης Χριστιανικής εκκλησίας. Ήταν σύμβολα αγάπης και ειρήνης, και ένα σημαντικό κομμάτι σε διάφορες τελετές, όπως στο βάπτισμα μέχρι και στις λάμπες που χρησιμοποιούσαν στις εκκλησίες όπως επίσης και τα μικρά εικονοστάσια που υπάρχουν σε κάθε Ελληνικό σπίτι. Η ελιά και οι καρποί της παίζουν ακόμη και σήμερα έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην κοινωνική κουλτούρα της χώρας όπως και στην οικονομική ζωή της.
Στις γεωργικές περιοχές της χώρας, μία ελιά φυτεύεται όταν γεννιέται ένα νέο παιδί. Η ελιά και το παιδί θα μεγαλώσουν ταυτόχρονα. Όταν το παιδί ξεκινάει το σχολείο, στην ηλικία των 6 ετών, η ελιά είναι έτοιμη να καρποφορήσει. Η ελιά θα μεγαλώσει με την οικογένεια, θα επιζήσει και θα βρίσκεται εκεί πολλές γενιές αργότερα για να θυμίζει την συνέχιση και την εξέλιξη της ζωής.Υπολογίζεται ότι σήμερα υπάρχουν γύρω στα 800 εκατομμύρια ελαιόδενδρα στον κόσμο με τη συντριπτική πλειοψηφία τους, στις μεσογειακές χώρες. Η φυσιολογική διάρκεια ζωής ενός ελαιόδενδρου είναι 300 έως 600 χρόνια. Υπάρχουν ελιές με ηλικία που ξεπερνά τα 1.000 χρόνια και περισσότερες από 70 ποικιλίες ελαιόδενδρων στον κόσμο.
Πηγή: ArcadiaPortal.gr
